R2S week 8

Stilte voor de storm. Een week van circa 100km kan je niet echt een rustweek noemen. Toch lijkt dit, als ik naar het schema kijk, wel het geval te zijn. Even een weekje waar ruimte is om wat meer bij te komen. Volgende week zal een stuk heftiger gaan worden.

Met deze gedachte in het achterhoofd loop ik mijn trainingen af. Deze gedachte brengt me echter niet zoveel rust. Zeker na twee wat mindere nachten besef ik me dat het wel erg praktisch is om deze week goed uit te rusten. Als ik er twee dagen voorbij zijn waarop 2x gelopen mag worden komt er uiteindelijk genoeg vermoeidheid in het lichaam om beter te slapen.

De sessie op vrijdag op de loopband was erg bijzonder. Deze verliep super. Ik voelde me hierdoor erg sterk, alsof ik de wereld aan kon. Zaterdag gingen er wat dingen mis met klussen. Kuiten en enkel zaten behoorlijk vast. Het lopen ging moeizaam. En ineens denk je dan totaal anders over de wereld. Dat realiseerde ik me wel; Jantje lacht, Jantje huilt. En dan moet je proberen terug te gaan naar de basis.

In hoeverre heeft mijn gevoel/gemoedstoestand invloed op mijn lijf. Oké er zijn wat pijntjes maar deze zijn nog vrij makkelijk te overwinnen. De negatieve gevoelens die komen bij het 'een dag tegenzitten' hebben geen invloed op mijn benen of mijn lijf. Als ik zorg voor voldoende vocht, voeding en rust functioneert alles. Vaste kuiten kunnen worden los gemasseerd. Dit apparaat doet haar werk en ligt dus weer voor het grijpen in de woonkamer.

Zondag begon ik met een onzeker gevoel aan de training. Vier keer drie kilometer op snelheid. Het leek wel een eeuw geleden sinds de laatste blokkentraining. De kuit en enkel voelden nog niet sterk genoeg. Toch na 5km inlopen 'gewoon' maar begonnen aan het eerste blok. Onder begeleiding van piepjes als ik te snel of te langzaam ging (een temporange die ingesteld was op dit blok) kon ik enkel me focussen op het lopen.

In het kader van Motivation Self Talk en Instruction Self Talk gaf ik mezelf hardop (als er niemand in de buurt was) zoveel complimenten dat ik er haast naast mijn eigen schoenen van kon gaan lopen. Met Shane Benzie's zijn trekpop in het achterhoofd ondertussen letten op loophouding. Ik was dus best wel druk bezig. En dan is ineens de training weer voorbij. De focus valt weg en de pijntjes komen ineens weer omhoog. Gek hoe dat brein werkt.

Ik duik zondagavond in alle statistiekjes van deze leerzame week en mag best tevreden zijn. Ook de rustweek ben ik doorgekomen.

18 augustus, 2025